2018’den bu yana, artık Vikings ev oyunlarına medya kartı almadığımdan beri, Pazar günleri US Bank Stadyumu’na pek girmiyordum. Sonraki sezonlarda kayınpederimin koltuğunda birkaç maça gittim ama manzarayı pek beğenmedim ve maç boyunca çok fazla dakikamı sahanın karşısındaki basın tribününe eski meslektaşlarıma ve arkadaşlarıma bakarak geçirdim. Üzüntü ve acı, çünkü artık koltuğumun önünde oyun yazarken dizüstü bilgisayarımı koyacak bir masam yoktu. Evde izlemenin çok daha rahat olduğunu fark ettim ve Covid-19, uzak durmayı ve biletleri yetişkin çocuklarıma vermeyi haklı çıkarmamı kolaylaştırdı.
Sonra, uzun süredir sezonluk biletlerini bizimle paylaşan kayınpederim, tüm sezonların biletlerinin hepsini bu sezondan önce verdi ve ben de 2022’de şahsen bir Vikings maçı izlememeye razı oldum. dayanmak daha zor hale geldi. Ama kişisel hayranlığından bu kadar kolay vazgeçmeyecek olan kızım, kendisi ve birkaç arkadaşı için bir takım bilet aldı. Ve New York Jets maçından önceki gece grip olduğu zaman aradı ve bana, kardeşi Seth’e (Şükran Günü için şehirde) ve onun bir arkadaşına teklif etti. Sonunda gidemeyeceğini anladığında maç günü sabah 1’di ve biz de biraz sarhoş bir şekilde hızla üzerine atladık.
(Ertesi sabah verdiğimiz karardan biraz daha az etkilenmiştik ama bu bizim kendi yarattığımız bir durumdu ve başka bir zamanın hikayesiydi.)
Seth, hemen kabul eden ve zamanında evimizde hazır olan arkadaşı Cody’ye mesaj atmıştı. Şehir merkezine gittiğimizde, park ettiğimizde ve çizgileri geçtiğimizde (soğuk algınlığı, grip ve Covid sezonunda stadyum topunda sevmediğim bir şey daha), nefes nefese kalmıştık – koştuğumuz için değil, daha çok koltuklarımız boş olduğu için. “Vault” un en üstünde yer alır. Arka sıra – Bob Uecker biletleri. Kızım sezondan önce bilet aldı ve bütçesindekiler bunlardı, ancak kısa süre sonra basın gişesinin çok yukarısında, irtifa hastalığı endişesi yaratabilecek bir alanda oturduğumu fark ettim.
Normal akciğer işlevine dönmek için havayı solumak arasındaki tepkim gülmek oldu. Artık Kansas’ta değildim – kesinlikle bir basın kutusu öğle yemeği yemeyecektim. Stadyuma bu rezil dönüş, bu kadar uzun süre uzak kalmamın kefareti miydi? Ancak kahkahalar yatıştıktan sonra, tembel oğlumun evde 56 inç yüksek çözünürlüklü televizyonumun önünde, eski gözümün deneyimleyeceğinden çok daha iyi izleme sağlayabileceği düşüncesi hemen ortaya çıktı.
Ama yanılmışım. Aradan geçen yıllarda oyun içi izlemenin avantajlarını unutmuştum. Birinci sırayı alan bir takımın arkasında ev sahibi taraftarın sesi ve nabzı vardır ki bu, evinde kopyalanamaz. All-22 filmi çıkana kadar asla görülmeyen oyunların geliştiğini ve alıcıların belki oyun kurucudan önce bile açıldığını görmenin bir bakış açısı var. Ve bir kükreme var, (yakın) oybirliğiyle, senkronize kükreme, Cam Bynum bir gol çizgisi müdahalesiyle galibiyeti güvence altına aldığında ve sizi koltuğunuzdan kaldıran ve karımın yapmadığı çak bir beşlik çılgınlığına sürükleyen çimlere kayıyor genellikle katılır.
Muhteşem.
Ama bu sene bu takımda bir şeyler oluyor. Vikingler, bir başka hızlı başlangıcın, yavaş ortanın ve çılgın bitişin ardından, çok iyi bir takıma karşı bir top oyunu kazandı ve programlarının en zorlu bölümünde 5 üzerinden 4 ile NFC North’ta 10-2 zirveye çıktı ve neredeyse finali geçti playofflara dönüş için test yapın (önümüzdeki hafta kazanın ve içerideler). Ama garip olan şu ki bu noktaya nasıl geldiklerini.
Dokuz tek skorlu oyun kazandılar (bir takım rekoru) ve taraftarlar her birini ter dökmek zorunda kaldı. Galibiyetler dramatik (Washington), ilginç (New England) ve çılgınca (Buffalo) oldu, ancak yoğunlukları her zaman çok büyüktü. Ve her birimiz, taraftarlar olarak, o tek maçı bekledik: hızlı başlangıçlarından birini aldıkları, liderliği genişlettikleri ve oyunun geri kalanında rahat bir şekilde tuttukları bir deplasman galibiyeti. Kolay, soğuk, dördüncü çeyrek için son bir sigorta golü ve durumu tuzlamak için yaklaşık 12 dakikalık savunma önleme dahil olmak üzere üçüncü çeyrek sayılarını gerçekten atarak bir devre arası liderliği üzerine inşa etmeyi içeren bir zafer. Soyunma odasından çıkıp, ikinci yarı başlama vuruşunu yapmaya, hızlı bir gol atarak 20-6 öne geçmeye ne dersiniz, böylece biz taraftarlar geri tepebilir ve playoff hayalleri kurabilir miyiz? Midesinin guruldamasını yatıştırmak için büfeye inmek istemeyen akşamdan kalma yaşlı adam için mükemmel.
Ama hayır, bu 2022 Vikings takımı değil. MO’ları bir ipucu oluşturmak, biraz kış uykusuna yatmak ve ardından bir rüzgar fırtınasında paslı-kahverengi yapraklar gibi tutunmaktır. O kadar çok kez oldu ki artık anormal değil, standart operasyon prosedürü haline geldi. Sürdürülebilir olmayan bir MO olmasına rağmen, değil mi? Her maçtan sonra söylüyoruz. Ancak Vikingler, hassas olanlar için olmayan bir roller coaster yolculuğu ve yakın zamanda bitecek gibi görünmüyor.
Gerçeği söylemek gerekirse, devre arasında 20-3 önde olmak biraz sıkıcı olmaya başladı ve birkaç yıldır binada bulunmadığım için, unutulmaz bir maç görmek istedim – her ne kadar o burun kanamalarına rağmen koltuklar bazı oyuncular Tecmo Bowl oyuncuları kadar küçük görünüyordu. Gizliden gizliye, hücumda daha fazla aksiyon istiyordum ya da başarısız olursam, uyuyakalmamak için Jets’ten biraz daha iyi bir oyun istiyordum.
Anladım. Vikingler üçüncü çeyrek baygınlıklarına girdiler ve çok geçmeden guruldayan midem ekşimeye başladı. Aniden, sanki üniformamla yan çizgideymişim gibi midemin bulandığını fark ettim. İki büklümdüm, ellerim dizlerimde ve dokuz kiloluk bir yumurta doğurmak üzereymişim gibi nefes almaya çalışıyordum (Vikingler kendi yumurtalarından birini yumurtlamaya hazırlanırken). Vikings savunması, bir kale çizgisi duruşunun ortasındaydı ve bir kez daha haklı olarak sürdürme iddialarının olmadığı zayıf bir liderliğe tutunmaya çalışıyordu. Ve stadyuma dönüşümün bu çılgın, şanslı, olağanüstü, benzeri görülmemiş koşunun sonuyla aynı zamana denk geleceğinden (hatta daha da kötüsü) korkmuştum. Arkamda yaslanacak bir duvar olduğu için mutluydum.
Sonunda Vikingler kazandı—Bynum oyunu kurtaran oyununu oynadı, hepimiz rahatlayarak kükredik ve 20 dakika boyunca kalabalığın önümde (ve teknik olarak tüm kalabalığın önümdeydi) sıralanmasına izin verdim. bizim bölümden.
Bir kez daha, bu takımla ilgili hiçbir soru tam olarak cevaplanmadı. Kazandılar, ancak onlar hakkında nasıl hissetmemiz gerektiğine dair sürekli canlı yayında ve çevrimiçi tartışma devam ediyor (Tedbirli bir şekilde iyimser mi? Olumsuz bir şekilde kaderci mi? Her şey yolunda, harika fasulye?). Kolay bir galibiyet görmenin güzel olacağını düşündüm; O sabah birini arıyordum. Ama bu bitiş kanımı kaynattı. Buffalo oyunu harikaydı ve beni evdeki sandalyemden kaldırdı. Ama Jets maçı için içeride olmak, sanki kusacakmışım gibi volta atmamı sağladı.
Aralık ayının 33 derecelik havasında dışarı çıktığımda güneş bulutların arasından parlıyor ve yüzümü ısıtıyordu. Bir yaya geçidinde tamamen yabancı olan başka bir hayranla sohbet ettim – ikimiz de bu sezonun bir başka harika bitişine tanık olduğumuza inanamadık. Skordan ve 10-2’lik rekordan memnun olarak güldük ve güne geçtik. Ve geçen saatin midemi bulandıran saatinden gelen rahatlama, sımsıcak bir battaniye gibi geldi.
Kısa süre sonra oğlum ve ben gülümsüyorduk, rahatlama başka bir 2022 Vikings etkinliğine tanık olduğumuzun heyecan verici farkına dönüşüyordu! Eğer bu böyleyse ve öyle olacaksa – çılgın geç oyun galibiyetleri, her zaman felaketin eşiğinde sallanıp yarığın güvenli tarafına düşme – o zaman öyle olsun. Onu sevdim. Her zaman jiletin eşiğinde dans eden bu takımı – ve bunu daha önce görmüş olan hayranlar için – muhtemelen tanıdık ama alçakgönüllü bir çarpışma bekliyor olabilir, ancak o güne kadar, ölümü önleyen bu zarif, tüyler ürpertici zaferlerin acelesini bana verin. playoff başarıları hayalleri kurun ve Mor kalplerimizi her hafta atmaya devam edin. Eğer durum buysa, onu alacağım.
Bu parçayı yazmaya başladığımda, KFAN’da Dan Barreiro ile konuşan Patrick Peterson’ı dinlemek için ara verdim ve sunucu, Eric Kendricks’in Pazar günü takımın bu bitişlere “bağımlı hale geldiğini” iddia ettiği bir alıntı getirdi. Tam olarak buydu! Devre arasında aklıma gelen buydu, çünkü heyecanlı bir sonun rahatlatıcı bir galibiyetten daha eğlenceli olacağını düşündüm. Şişe yorgunluğuma rağmen (elbette elimde bir bira daha varken) bu çılgın, yürek burkan muhteşem bitişlere bağımlı hale geldiğimi fark ettim.
Peterson’ın tavsiyesi neydi? “Kucakla!”
Kesinlikle haklı. Her zaman tuhaf ve çılgınca şeylerin olduğu Chicago’da Bears’a karşı oynanacak sezon finaline biletim var. Hadi gidelim!
Kaynak : https://purpleptsd.com/2022/vikings/opinion/vikes-beat-the-jets/